Damm l’àn’ma i mòrt, ca ss nnò t sfassc’ la pòrta. S tu nn mm la vu dà lass a tte e ttòzz’l cchjù ddà.
Nu pupurât, dujh fucrasécch, quatt castagn, menn’la e mmêl.
Tre mm’ch’tugn, e li muquanât, ch li nucèdd mm'a cunzulât.
Damm l’àn’ma i mòrt, jamm, jà, spalànga la pòrta! S ttu nn mm la vu dà, lass'a tte e mm n vàjh cchjù ddà.
Nu pòrtajàll, dujh nuc' e ssòrva, ch nu cachîn, e nu mandarin.
Nu póch d’uva, li vaj'inèdd ch lu tarall ma nzuccarât.
Damm l’àn’ma i mòrt, s nn vvu ca tt sfassc’ la pòrta! S ttu nn mm la vu dà lass a te e rr'tòzz’l ddà.
|
Dammi l'anima dei morti perché, se no ti sfascio la porta. Se tu non me la vuoi dare lascio te e busso più in là.
Un peperato, due fichi secchi quattro castagne, mandorle e mele.
Tre melocotogni, e i melograni, con le noccioline mi hai consolato.
Dammi l'anima dei morti, andiamo, andiamo, spalanca la porta! Se tu non me la vuoi dare lascio te e me ne vado più in là.
Un'arancia, due noci e sorbe, con un cachino, e un mandarino.
Un poco d'uva, le carrube con il tarallo ma con la glassa.
Dammi l'anima dei morti, se non vuoi che ti sfasci la porta! Se tu non me la vuoi dare lascio te e ribusso là.
|